اجلاس داووس ۲۰۲۰

Kevin Sneader
Global Managing Partner
McKinsey

دمای غیرمعمول و تا حدی ملایم در روز 27 ژانویه سال 2020، زمینه مناسبی برای موضوع اصلی نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد 2020 فراهم کرد: تغییرات آب و هوایی و خطرات آن.

داووس 2020 و تغییرات آب و هوا

خطر آب و هوا موضوعی معرفی شده است که نیاز به مدیریت جدی (در سطح مدیران ارشد) دارد. تحقیقات منتشر شده در گزارش‌هایی مانند «خطر و واکنش جوی: خطرات جسمی و تأثیرات اجتماعی-اقتصادی» مربوط به مؤسسات جهانی مکینزی، به روشنی باعث متقاعد شدن سیاست‌گذاران جهانی و رهبران تجاری شده است که دریابند مشکل تغییر آب و هوا بسیار مهم‌تر از دیگر خطرهاست و نیاز به اقدام و رسیدگی دارد. تجربیات شخصی، چه آتش‌سوزی‌های عظیم در استرالیا و کالیفرنیا، چه بسیاری از نمونه‌های کوچک دیگر، این واقعیت را اثبات می‌کنند که موضوع آب و هوا از سوی مقامات رسمی به رهبری نیاز دارد.

در حالی که بحث زیادی در مورد علم صورت نگرفته است، مدیران و سرمایه‌گذاران نگران کمبود اطلاعات معتبر در اقدامات شرکت‌ها و جامعه هستند. همچنین به تاثیر این اقدامات نیز اشاره‌ای نشده است. به منظور سرعت بخشیدن به تدوین استانداردهای جدید، به شفافیت بیشتری نیاز است تا بازارها بتوانند کارآمدتر عمل کرده و پیشرفت کنند.

گذشته از معیارها، رهبرانی که با آنها صحبت کردم، به روش‌های جدید و خلاقانه به این مسئله فکر می‌کنند. آنها با نگاهی دقیق به محرک ردپای كربن می‌پردازند، شروع به كم كردن هزینه‌های عدم فعالیت می‌كنند و می‌کوشند به تغییرات مثبت به روشی كه متناسب با برنامه اصلی تجارت آنها باشد، سرعت بخشند.

این امر اگرچه از یک سال پیش آغاز شده، اما یک تغییر بزرگ در این زمینه است.

چشم‌انداز اقتصادی کوتاه‌مدت «خوش‌بینانه» است. در ابتدا، هشدار: توافق داووس همیشه درست نیست. سال گذشته، بسیاری افراد از اینکه رشد همزمان در سال 2018 به رکود همزمان تبدیل شود، می‌ترسیدند. اما این‌چنین نبود. در حقیقت، با برخی اقدامات، رشد اقتصادی در بسیاری از کشورها در سال 2019 بسیار خوب بود و بازارها تمام مدت در اوج بودند.

اکثر افرادی که با آنها ملاقات کردم احساس می‌کردند که اقتصادهای بزرگ در سال ۲۰۲۰ از وضعیت ثابتی برخوردارند و سال بسیار خوبی خواهند داشت. این درست است که یک سرمایه‌گذار مشهور گفته بود به خانه می رود تا «در مواجهه با تمام این تغییرات مثبت، فروش استقراضی داشته باشد.» اما من امیدوار و معتقدم که خلافش به او ثابت خواهد شد.

دلیلی برای خوش بینی: برخلاف نگرانی‌های وسیع سال گذشته، ظاهرا مدیران شرکتی بیش از هر زمان دیگری بر به‌کاربستن فناوری و تحول سازمانی تاکید دارند تا بهره‌وری را تقویت و اموال جدیدی را از رشد و پیشرفت کسب کنند. این تمرکز مجدد باید در مقابله با نگرانی‌های مربوط به خطر جغرافیایی سیاسی-تنش تجاری و امکان شکست بیشتر اقتصاد جهانی، به دنیای G-2 (آمریکا و چین) کمک کند.

داووس 2020 و هوش مصنوعی

مردم به هوش مصنوعی علاقه‌مند هستند و در عین حال از هوش مصنوعی می ترسند. با اینکه شرایط آب و هوایی به عنوان شکاف درجه یک، جای فناوری را به‌صورت موضوعی بزرگ در سال گذشته گرفته بود، دوباره فناوری و به‌ویژه هوش مصنوعی در سطح برجسته‌ای ظاهر شد.

از دید مثبت، ما موارد هیجان‌انگیز بسیاری در مورد چگونگی استفاده از هوش مصنوعی شنیده‌ایم که می‌تواند نتایج خوبی را در مراقبت‌های بهداشتی (به ویژه در مورد تحقیقات سرطان) داشته باشد، توانایی مصرف هوشمندانه‌تر از انرژی و تولید کارخانه‌ها و محل کار را افزایش دهد. تحقیقات خود ما نشان می‌دهد شرکت‌هایی که هوش مصنوعی و آنالیز را در مقیاس مناسب استفاده می‌کنند، سه برابر بیشتر از هم‌نوعانی که در «شرایط سخت خلبانی» فعالیت می‌کنند، شاهد افزایش سودهای کلان، رشد درآمد و پس‌انداز هزینه هستند. (به شوخی قدیمی یکی از مدیران اجرایی برمی‌گردد که از اینکه «خلبانان بیشتری نسبت به یک شرکت هواپیمایی داشت»، ابراز تاسف می کرد.) این امر با حرکت هوشمندانه در جبهه مردمی-سازماندهی مجدد فرایندهای کاری و مهارت‌آموزی در زمینه این مقیاس- که کارمندان را راضی و مشغول می‌کند امکان‌پذیر است.

اما باز هم مذاکرات طولانی در این مورد انجام شد که چگونه می‌شود از هوش مصنوعی به‌طرز نادرستی استفاده کرد و هوش مصنوعی برای کاهش این خطر از چه چیزی استفاده خواهد کرد. خانه‌های هوشمند را در نظر بگیرید. علی‌رغم قابلیت‌های بسیار زیادش، شهروندان ممکن است در تصمیم‌گیری خود نسبت به ورود این فناوری به محیط شخصی‌شان، کمتر دید مثبتی داشته باشند؛ مگر اینکه شرکت‌ها پاسخ بهتری به این پرسش آنان ارائه دهند: «هدف آن در خصوص حریم شخصی من چیست؟»

داووس 2020 و جهانی منسجم و پایدار

دوران سهامداران فرا رسیده است. موضوع مهم امسال در این نشست سالیانه «سهامداران برای ایجاد جهانی منسجم و پایدار» بود. تعدادی از جلسات شامل نقص یا عدم اعتماد، بررسی کاستی‌های جهانی شدن و تأکید بر لزوم شرکت‌ها به تفکر بود که نه‌تنها به سرمایه‌گذاران، بلکه به جهان، کارمندان و جوامعی که کارمندان در آن فعالیت می کنند مربوط می‌شد.

در زمینه شرایط آب و هوایی، جنبه تجاری برای پیشرفت -در جهت ادامه ایجاد محل‌های کار متنوع و منصفانه و رشد پایدارتر با درآمد بیشتر- در نظر گرفته شد. چالش نه علت آن، بلکه چگونگی آن است.

شرکت ما، مانند بسیاری از شرکت‌های دیگر، هنوز در جستجوی پاسخ است. با این وجود، آنچه ما مشخص کرده‌ایم مجموعه ای از سؤالاتی است که می‌تواند به هدایت این مباحث کمک کند و اطمینان بخشد که مذاکرات درستی در مورد مبادلات اجتناب‌ناپذیری که مورد نیاز است، انجام می‌شود. این سوالات شامل این موارد است: هدف و وظیفه ما چیست؟ ذی‌نفعان ما چه کسانی هستند و چه کسی واقعا از موفقیت ما سود می‌برد؟ چگونه و طی چه مدت می‌توانیم پاسخگوی آنها باشیم؟ انتخاب‌های هر شرکت بسته به نقاط خاص قوت و ضعف و زمینه رقابتی آن متفاوت است.

به اعتقاد من، آنچه که قطعی است، این است که فهم درست این موضوع برای ما و بسیاری دیگر، ویژگی مشخصی برای برتری شرکت‌های قرن بیست و یک خواهد بود.

منبع: مکینزی